Pal langs rivier de Vecht in Ommen staat een statig pand: hotel De Zon.

Het pand met daarin De Zon Hotel en Restaurant en goed voor 35 kamers is een ware blikvanger. In 1893 werd hotel De Zon geopend. Daarvoor was het al bekend als “Michelshuis” van Jan Michiels met een herberg en een brouwerij. In tegenstelling tot vroeger ligt het hotel nu ingeklemd tussen wegen. Het hotel is in 1970 aan de andere kant van de brug komen te liggen toen de Hessel Mulertbrug werd verlegd in oostelijke richting. De oude brug kwam eerder uit op de plek waar nu het terras is gelegen en liep dus pal langs de voordeur van het hotel.

Voorbrug

Hotel De Zon lag vroeger aan een omsloten pleintje waar het verkeer zich doorheen moest wringen: de Voorbrug. Bij de deur van het café stond een oude lindeboom waarin een ring was vastgegroeid; in oude tijden bond men daar de paarden aan vast. De tuin liep langzaam af naar de rivier en was groter dan nu. Er stonden enkele theekoepels. De bediening moest honderden meters lopen om een kopje thee te brengen en moest dezelfde afstand nogmaals afleggen wanneer er om een extra zakje suiker werd gevraagd.

Hotel De Zon heeft verschillende eigenaren gekend. Na het overlijden van Johannes Lokin op 25 januari 1945 werd het hotel voortgezet door diens zonen Henricus Carolus Hermannus (Herman) Lokin en Hermannus Johannus (Hein) Lokin. Alleen Herman was getrouwd: met J.A. Lokin-Moerkerken.

Bioscoop

Aan de oever stonden ooit enkele mooie treurwilgen. Iets verder dan de huidige brug was een strandje waar men ging zwemmen en uitkeek op een grasveld aan de overkant, het zogenaamde bleekje waarop wasgoed lag te drogen. Naast het hotel, dat kleiner van omvang was dan nu, stonden drie grote gebouwen, een garage met een bovenzaal waarin elke week muziekvereniging Crescendo oefende, een zaal die ook als bioscoop werd gebruikt en een stal waarin paarden konden worden gestald en een varken huisde die moddervet werd van al het overgebleven voedsel. In de stal stond een lijkkoets. Hij werd getrokken door paarden die in zwarte kleden waren gehuld en pluimen op hun hoofden droegen. Na het overbodig worden van het koetshuis werd deze ingericht als toneelzaaltje. Allerlei evenementen die een podium vroegen werden hier gehouden. De Ommer Revues, gymnastiekuitvoeringen, toneel, muziek, zang, dans, (school)concerten en films waren aan de orde van de dag. Het was ook de bioscoop van Ommen met filmoperator Bernard Sprik. Het culturele leven in Ommen werd bij hotel De Zon hooggehouden. Na de komst van kerkelijke verenigingsgebouwen als het Hervormd Centrum en d’Olde Wheeme kwam een einde aan het koetshuis als cultureel centrum.

Familiehotel

Hotel de Zon was destijds een echt familiehotel. Er kwamen echtparen soms voor maanden logeren. Verschillende gasten kwamen elk jaar terug. Het hotel was zelf voorziend: aan de overkant bij de molen lagen uitgebreide tuinen waar verse groente en fruit werd gehaald. Appels, peren, frambozen, aardbeien, bessen, wortels, aardappels, bonen, tomaten en ook asperges.

Er was inwonend personeel. Drie dienstmeisjes woonden op de bovenste verdieping en waren dus altijd aanwezig. Zij kwamen vaak uit (katholieke) boerengezinnen en werden, als ze trouwden door hun jongere zusjes opgevolgd. De ober was geheel met het hotel vergroeid en is zijn hele leven in dienst gebleven. Ook de kok bleef het hotel jaren trouw, in de zomer geholpen door een vaste hulp. Het personeel had veel weg van een grote familie, heel passend bij een familiehotel.

Café

Het hotel leefde met Ommen en zijn omgeving mee. Dinsdag was er markt en kwamen de boeren uit Beerze. Ze kwamen al in De Zon sinds onheuglijke tijden. Het café werd dan helemaal omgebouwd; er kwam zand op de vloer en er stonden kwispedoren voor de pruimtabak. Zondags kwamen de boeren uit Beerze in klederdracht met paard en koets naar Ommen voor de kerkgang naar de Hervormde Kerk. De paarden werden uitgespannen en op stal gezet. In het hotel werden de Bijbels bewaard: ze waren kostbaar door het prachtige zilverbeslag. Ze lagen in het café in een glazen kast die was afgesloten met een klein sleuteltje, voor iedereen te zien. Ze waren zo mee te nemen maar er is nooit iets gestolen.

Sociëteit

Op zaterdag was het de beurt aan de burgerij. De gereformeerde koster en de katholieke schilder zaten broederlijk naast elkaar met nog enkele andere middenstanders. Zaterdagavond werd er gekaart door een vast gezelschap. Donderdag was er ‘sociëteit’. Dan kwam de elite van Ommen aan het einde van de middag bijeen in een aparte kamer met grote donkere fauteuils. Die kamer heette ook de sociëteit. De toenmalige burgemeester en de huisarts waren dikwijls van de partij; het merendeel bestond uit adellijke heren uit de omgeving.

Haai

Het hotel kwam in 1976 in handen van Theo Bakker. Het aantal hotelkamers werd uitgebreid en er kwam er een overkapping tussen het voormalige koetshuis en het hoofdgebouw, die de Wintertuin werd genoemd. Theo Bakker zorgde voor leven in de brouwerij. Toen hij in 1979 iedereen zijn deur voorbij zag rijden, bedacht hij een stunt. De Vecht, die langs het pand stroomt, had terras en tuin overspoeld en Theo maakte van die (waters)nood een deugd. Hij belde alle kranten op om te vertellen dat er een heuse haai was aangespoeld. Ze kwamen allemaal kijken, want een haai in de Vecht, dat hou je toch niet voor mogelijk! De vis lag er inderdaad. Maar pas veel later, nadat De Zon duizenden bezoekers had getrokken, bleek dat slimme Theo het hoogstpersoonlijk van de Parijse vismarkt had gehaald. Zo wist Bakker heel wat klanten te trekken. In 1995 nam de toenmalige bedrijfsleider Ron Nijhof De Zon over. Ook hij voerde in verschillende fasen een renovatie door en gaf het hotel in 2000 en 2001 na een ingrijpende verbouwing zijn huidige vorm en uitstraling. Op 1 juni 2020 werd het hotel overgenomen door Luc Sietsma en Patrick Wolffenbuttel.

Tekst: Harry Woertink – Foto: collectie OudOmmen.nl