Sneeuw op de Lemelerberg goed voor plezier maar ook voor enorme drukte

Sneeuw betekende vroeger skiën op de Lemelerberg.

Hotel “Park 1813” Ommen in vroegere tijden.

Kranten besteedden vroeger uitgebreid aandacht aan de mogelijkheid van het skiën of sleetje-rijden op de Lemelerberg. Ook de hotelier van Park 1813 op de Lemelerberg bracht graag deze wintersport onder de aandacht van een groot publiek. Gevolg was vaak een enorme drukte met name in de weekenden.

Spreiding

Dat zinde niet iedereen. Ook Herman Wigbels niet. De in Ommen wonende journalist maakte in maart 1963 op persoonlijke titel zijn ongenoegen kenbaar aan het provinciaal bestuur. Hij verzocht maatregelen te nemen om het verkeer, het bezoek en het sportgebeuren te spreiden over meerdere punten van de Lemelerberg. Hier zijn epistel van toen aan de provincie:

“Op een zonnige winterse zondagmiddag besloten mijn vrouw en ik naar de Lemelerberg te gaan om er met enige van onze kinderen te genieten van de wintervreugden als skiën, sleetje-rijden en dergelijk. Wij hebben enkele jaren op de flank van de Lemelerberg gewoond en dus wisten we ook dat wij niet de enigen op de berg zouden zijn. Ondanks deze verwachting werden wij volkomen overrompeld door de enorme drukte die er al om 2 uur in de middag aan het begin van de Kerkweg heerste. Auto, na auto kwam aanrijden en allen draaiden de Kerkweg in, waar men zover het oog kon reiken, bumper aan bumper reed.

Opstopping

Wij gingen te voet over het fietspad de weg op en haalden lopend al gauw de auto’s weer in die ons tevoren waren gepasseerd; de oorzaak lag juist voorbij de bocht, waar de waai- en stuifsneeuw terzijde van de weg was geworpen maar waarbij onvoldoende wegbreedte was vrijgemaakt. Van de berg terugkerende auto’s moesten uitwijken voor de berg opkomende wagens, raakten vast in de sneeuw en binnen de korst mogelijke tijd was het een enorme opstopping, die verergerd werd door auto’s die men terzijde van de weg had geparkeerd.

Politie om ordenend op te treden was niet aanwezig, weshalve het publiek op eigen houtje maatregelen ging treffen, soms met goed, soms met een ongunstig gevolg. Het is daar lange tijd een janboel gebleven waardoor velen niet het plezier hebben gehad, hetwelk zij zich van hun tocht zullen hebben voorgesteld.

Hotel Park 1813

Bij hotel Park 1813 en in de omgeving daarvan bleek de chaos niet minder groot. Een wonder was dit overigens niet, want een telling van het aantal auto’s en een voorzichtige raming van het aantal inzittenden per wagen, leerde ons dat er zo tussen de 10 en 12 duizend bezoekers moesten zijn. In het om het hotel liep en elkaar in de run op ski’s, sleetjes, warme dranken etc. haast onder de voet. Obers konden hun werk niet meer doen en de hotelier schreeuwde en schold tegen zijn gasten om enerzijds zijn zenuwen te luchtgeen, anderzijds om nog enigermate orde in de massa te kunnen scheppen.

Tussen de auto’s door

Iets verder op ontmoetten wij twee politiemannen uit Lemelerveld. Zij werkten als paarden, maar konden evenmin deze toeloop aan. Sleetje rijders en skilopers gleden levensgevaarlijk door elkaar heen, en daar de baan thans uitkomt op de nieuwe verharde weg, gleden zij ook tussen de auto’s door. Met zout en zaagsel werd getracht het onderste deel van de skibaan onbruikbaar te maken, maar dit had alleen tot gevolg dat het publiek ging morren en dreigen.

Ommen als recreatiecentrum

Al met al was het een enorme drukte, een grote chaos, die in alle opzichten de naam van Ommen als recreatiecentrum schade deed, want vrijwel iedereen ging tegen de avond weg met een wrok in het hart. Dat deze dag een uitzondering is geweest, zoals sommigen hier en daar beweren, wordt niet door de feiten bevestigd. Latere bezoekers aan de berg hebben ons duidelijk gemaakt dat dit zomer en winter voor alle zondagen een zeer geliefd en druk bezocht punt is. Het algemeen belang en het belang van Ommen als recreatiecentrum vraagt mijn inziens dat hier positieve maatregelen worden getroffen teneinde het verkeer, het bezoek en het sportgebeuren te spreiden over meerdere punten in dit mooie landschap”, tot zover de door Herman Wigbels in maart 1963 opgeschreven ervaringen op de Lemelerberg.