Wi’j wilt woo’n an die mooie Vechte, want doar leg Omm’n an, oonze stad.

Doar vule wi’j  oons ‘t best terecht. Dan maagt ze proaten van dat gat.

Oj geboren bint in stroat of stege, in ’n wiege laag’n of ’n beddestee,

of dat huus hoge was of arg lege, wi’j heurt in Omm’n t’huusen bint tevree.

Op n’Vrijthof doar ew saam’n e’knikkerd, op n’Oord ew aaijt met de balle schupt.

Op al die plaatsen biw verkikkerd, doarömme ew weggoan goed verknupt.

In ’n kattensloot vönge wi’j donderpadden, in de Blökke ew sleutie e’spröngen.

Bi’j de bottermarkt pak’n Pelleboer oons in de klad’n, öm dak bi’j meziek aan de touwen hönge.

De poalen op de markt waar’n veur hasieover, de stangen van de peerdemarkt veur gimmestiek.

In ’t Loar spol’n wi’j de wilde rover, alleen veur oons zelf, zonder publiek.

Zo zök nog wel uren können deurgoan, er bint wel duzend van die dingen.

Maar ’t was alleent maar even stille stoan, om ’t mooie van toen te heuren zingen.