De Voorbrug, gelegen aan de zuidkant van de Vechtbrug, kon vroeger gerekend worden als de “voorstad” van Ommen. Er was altijd wat te doen.

Voorbrug 1924. Op de plek van café De Koppelpaarden wordt in 1893 een nieuwe kazerne van de Koninklijke Marechaussee gebouwd. Na het vertrek van de marechaussee in 1925 wordt het pand gesplitst. Aan de ene kant vestigt zich kapsalon Beijer en aan de andere kant van het pand, naast het pad dat naar de molen leidt, fotozaak Terra.
Klik op deze link voor meer historische foto’s op onze beeldbank van de Voorbrug

Hier stonden herbergen waar kooplieden onderweg een borrel pakten en hun paarden lieten uitrusten. Later, ook door de aanleg van een nieuwe brug over de Vecht, verloor De Voorbrug aan betekenis.

De Zon aan de Vecht
De Zon aan de Vecht is vanouds een gerenommeerd hotel. Nog steeds is De Zon een begeerd oord voor eters, slapers en feestvierders. Ook vroeger verbleven vakantiegangers en mensen op (zaken)reis er graag. In de persoon van notaris Geerlings kende De Zon in de zestiger jaren een vaste hotelkamerbewoner. De veestallingsruimte aan de kant van de Zeesserweg heeft lange tijd dienstgedaan. Op een gegeven moment zorgde het wel voor een bron van klachten bij de gemeente omdat er ook een dekhengsten-station was ondergebracht. De plaatselijke verordening werd daarom door de gemeente aangevuld met de bepaling dat het verboden werd zichtbaar of in het bijzijn van één of meer kinderen beneden de 15 jaar, dieren te doen dekken.

Koetshuis
Na het overbodig worden van het koetshuis werd deze ruimte ingericht als toneelzaaltje. Allerlei evenementen die een podium vroegen werden hier gehouden. De Ommer Revues, gymnastiekuitvoeringen, toneel, muziek, zang, dans, (school)concerten en films waren aan de orde van de dag. Het was ook de bioscoop van Ommen met filmoperator Bernard Sprik. Het culturele leven in Ommen werd bij hotel De Zon hooggehouden. Na de komst van kerkelijke verenigingsgebouwen als het Hervormd Centrum en d’Olde Wheeme kwam een einde aan het koetshuis als cultureel centrum.

Haai
Hotel De Zon heeft verschillende eigenaren gekend. Na het overlijden van Johannes Lokin op 25 januari 1945 werd het hotel voortgezet door diens zonen Henricus Carolus Hermannus Lokin en Hermannus Johannus Lokin. Het hotel was van 1976 tot 1995 in handen van Theo Bakker. In die periode werd het aantal hotelkamers uitgebreid en kwam er een overkapping tussen het koetshuis en het hoofdgebouw, die de Wintertuin werd genoemd. Theo Bakker zorgde voor leven in de brouwerij. Toen hij in 1979 iedereen zijn deur voorbij zag rijden, bedacht hij een stunt. De Vecht, die langs het pand stroomt, had terras en tuin overspoeld en Theo maakte van die (waters)nood een deugd. Hij belde alle kranten op om te vertellen dat er een heuse haai was aangespoeld. Ze kwamen allemaal kijken, want een haai in de Vecht, dat hou je toch niet voor mogelijk! Het dier lag er inderdaad. Maar pas veel later, nadat De Zon duizenden bezoekers had getrokken, bleek dat slimme Theo het hoogstpersoonlijk van de Parijse vismarkt had gehaald. Zo wist Bakker heel wat klanten te trekken. In 1995 nam de toenmalige bedrijfsleider Ron Nijhof De Zon over. Ook hij voerde in verschillende fasen een renovatie door en gaf het hotel in 2000 en 2001 na een ingrijpende verbouwing zijn huidige vorm en uitstraling.

Café en stalling Stegeman
Egbert van Beerze is de eerste bewoner van het huis waar meer dan een eeuw sprake is geweest van hotel Stegeman. In 1868 vestigt bakker Adolf Volkers zich hier en in 1907 begint Hendrik Pasman er een tapperij. Hij wordt een jaar later opgevolgd door Daniël Groenendal. Gerrit Stegeman trouwt op 18 april 1907 met Willemina Blankvoort. In 1909 begint het echtpaar Stegeman een café en stalling op deze plek. Later komt er een pension bij. De zaken gaan goed, al moet Gerrit nog leren hoe een uitsmijter gebakken moet worden. Een bestelling van een vreemde passant blijft daarom onbeantwoord. De cafébaas gaat eerst bij een collega informeren hoe dat moet.

Brand
In 1930 wordt een groot nieuw pand gebouwd met twee verdiepingen. Hiervoor wordt de naastgelegen woonwinkel eveneens afgebroken. Pension wordt hotel en café heet voortaan restaurant: hotel-restaurant Stegeman. Gerrit Stegeman junior neemt als oudste zoon het hotel over in 1935. De schrik zit er goed in als negen jaar later brand uitbreekt in het hotel. Volgens de krant van 13 mei 1939: “Gisteravond ontdekte een voorbijganger op de brug over de Vecht een lichtschijnsel in het midden van de tweede verdieping van hotel Stegeman, staande aan de Voorbrug 11, te Ommen. Hij vermoedde onraad en waarschuwde de brandweer, die na korten tijd aanwezig was. Inmiddels hadden de vlammen zich over de verdieping verspreid en weldra sloegen zij hel dak uit. Met vier stralen op de waterleiding tastte de brandweer het vuur aan. Zij werd hierbij krachtdadig geholpen door militairen. Deze slaagden er mede in een gedeelte van den inboedel naar bulten te dragen. Een inwonende dienstbode, die op de bovenverdieping ziek te bed lag kon tijdig in veiligheid worden gebracht. Men heeft den brand kunnen beperken tot de tweede verdieping. Om tien uur kon met de nablussing worden begonnen. De tweede verdieping is geheel uitgebrand en het dak is verwoest. Over de oorzaak van den brand is nog niets bekend. In hotel Stegeman waren verscheidene officieren in pension. Voorts woonden enkele onderwijzers in het hotel. Aangezien ’s zaterdags te Ommen geen school wordt gehouden, waren zij met verlof. Verschillende van hun eigendommen zijn een prooi der vlammen geworden, zoodat hen bij hun terugkomst nog een onaangename verrassing wacht. Bij het blusschingswerk kreeg een monteur van een radiocentrale een vallende dakpan op het hoofd, waardoor hij een bloedende hoofdwonde opliep. De brand bracht veel publiek op de been, dat echter door de politie op een afstand werd gehouden. De burgemeester van Ommen, de heer C.E.W. Nering Bögel was bij het blusschingswerk aanwezig. Verzekering dekt de schade”, aldus de krant.

Korte tijd later wordt de schade hersteld. Veel verenigingen en instanties vergaderen in het hotel. Recepties en trouwerijen worden er gehouden en hotelgasten vinden er onderdak. Grote publieksevenementen als fokveedagen, en concours hippique vinden plaats op het terrein aan de Koesteeg gelegen achter het hotel.

Biljart
Zoals gezegd was bij Stegeman tussen 1909 en 1930 sprake van café en pension. Een onderwijzeres van de school in Hoogengraven genoot in de twintiger jaren eveneens bij Stegeman kost en inwoning. Toen Stegeman meeging in de vaart der volkeren werd een biljarttafel aangeschaft voor de cafébezoekers. De rapen waar gaar toen bleek dat de jonge schooljuffrouw ’s avonds de slaap niet meer kon vatten door het gekletter van de biljartballen op het groene laken. In de haast heeft toen Stegeman een zomerhuisje laten bouwen in de boomgaard van het tegenwoordige Koesteeg. Daar kon de juffrouw toen rustig verblijven, zonder gestoord te worden door het biljart. In 1954, als de juffrouw is verdwenen, wordt dit zomerhuisje en de omliggende grond overgenomen door zoon Gerhard Stegeman die taxateur en houthandelaar is. Deze heeft het huisje daarna vergroot en gaat er na zijn huwelijk in 1955 met Thysiena Blonk wonen. Tot op heden wordt dit huis aangeduid als “De Bongerd”. Gerhard Stegeman verkoopt eind zestig een deel van de tuin met schuur aan de PTT om de bouw van een telefooncentrale aan de Koesteeg mogelijk te maken. Deze kwam in de plek voor een kleinere centrale eerder aan het Bergpad.

China Tuin
Na Gerrit Stegeman junior, is het diens zoon Hans Martin Stegeman die in 1974 de scepter zwaait in hotel-restaurant Stegeman. In 1976 sluit het hotel voor een poosje. Gerrit Stegeman senior neemt het roer nog even over om het vervolgens in 1976 aan de uit Friesland afkomstige Gerrit van der Iest te verkopen. Daarna komt Bennie Brandwacht op het hotel en enkele jaren na hem Gerard de Wagt. In 2000 wordt hotel Stegeman gekocht door een jong echtpaar uit Holten die er een Chinees restaurant beginnen met de naam “China Tuin”. Daarmee komt een eind aan hotel Stegeman. Er wordt flink verbouwd. Toch veranderde er aan de buitenkant niet veel. Later verdwijnt het terras aan de zuidkant voor een uitbreiding van het restaurant. Het riet gedekte tuinhuisje met een stukje parkeerplaats wordt gekocht door het tegenovergelegen restaurant Ekkelenkamp. Voor die tijd werden vanuit het tuinhuisje ook al ijs en snacks verkocht. Ooit stond in het tuinhuisje de eerste zelfbakkende patat-automaat van hotel Stegeman.

Tot zover deel 2 over de Voorbrug.

Tekst: Harry Woertink – Foto: collectie OudOmmen.nl