De STAGHOUND, type T17E1. Medium “armoured car”, 4×4.

Fabrikant: Chevrolet Motor Division, General Motors Corporation, Detroit Michigan, Verenigde Staten van Noord-Amerika.
Krachtbron: twee 6-cylinder motoren, model: Chevrolet/GMC 270 elk van 97 pk bij 3000 toeren.
Brandstof: benzine.
Bandenmaat: 14.00 – 20, 18 ply
Electrische installatie: 24 Volt, 4 Accu’s
Afmeting: De hoogte bedroeg 2362 mm, de breedte 2692 mm, de lengte 5385 mm, wielbasis 3048 mm.
Gewicht ruim 15 ton.
Bepantsering van de Staghound was ongeveer als volgt:
de romp: voorzijde 15,875 mm tot 22,225 mm, zijden 19,05 mm, de achterzijde 9,525 mm, het voor- en achterdek 12,7 mm en de bodem 12,7 tot 6,35 mm de toren: de voorzijde 44,45 mm, de achterzijde en de zijkanten 31,75 mm, het schild 25,4 mm en de bovenzijde 12,7 mm. Lees verder Beschrijving van de STAGHOUND, type T17E1 →

Het Regiment werd op 15 mei 1941 gemobiliseerd. Het werd in verband met de verradelijke inval op 7 december 1941 door de Japanners op Pearl Harbour, toen in Canada het zogenaamde Westkust-alarm afkwam, van het vaste land van Canada overgeplaatst naar Vancouver Island, gelegen voor de westkust van Canada, waar de trainingen werden voortgezet. Op 18 mei 1942 keerde het Regiment terug naar het vasteland, reisde per trein dwars door Canada en werd aan de oostkust van Canada gelegerd. Van hieruit vond op 19 augustus 1942 te Halifax de inscheping aan boord van de “Letitia” plaats en werd in convooi naar Europa gevaren, waar men op 31 augustus 1942 op de rede van Glasgow aankwam. In Engeland werden de trainingen voortgezet en werd het Regiment volledig georganiseerd en uitgerust, ook met de toen zeer moderne pantserwielvoertuigen van het type Staghound T17E1, een General Motors product. Men was er volledig klaar voor de grote taak! Het Regiment werd bezocht door de Engelse koning, King George VI, maar ook door Generaal Dwight D. Eisenhower, “the General of the Army” (vijf sterren-generaal), en Generaal (later Veldmaarschalk) Bernard L. Montgomery, de commandant van de 21 th British Army Group onder welke Legergroep onder meer het llnd Canadian Corps ressorteerde en waartoe het Regiment behoorde. In de nacht van 7 op 8 juli 1944 werden het Regimentshoofdkwartier en het B-squadron te Portsmouth op de Amerikaanse LCT ( = Landing Craft Tanks) Nr. 168 ingescheept en de rest van het Regiment te Gosport op 8 juli 1944 op de LCT Nrs 169, 170 en 171, waarna men op 8 juli 1944, men onder meer 72 Staghounds, op Juno-beach, bij het Normandische havenplaats Courseulles-sur-Mer, landde en werd opgewacht door een ambulance die Trooper Archibald C. Doan met zijn op zee geconstateerde blindedarmontsteking naar een veldhospitaal bracht en daar geopereerd werd. Lees verder Korte geschiedenis van het 18th Armoured Car Regiment of de XII MANITOBA DRAGOONS →

• november 1948
  In november 1948 wordt door de Salland groepsvervoer uitgevoerd t.b.v. kerkgangers tussen Ommen en Stegeren. Vertrek 9.00 uur en aankomst 9.30 uur, vertrek 11.30 uur en aankomst 12.00 uur en
  

Lees verder N.V. Eerste Drentse Stoomtramweg Mij. (E.D.S.) te Hoogeveen later N.V. D.V.M. te Meppel 1948 – 1969 →

In de topgevel van het huis, waarin beneden zijn gevestigd de winkels van slagerij Van Lohuizen en sportzaak Van Kesteren, aan de Brugstraat nrs. 3-4, bevindt zich een wapen, dat op het ene schild een kruis en op het andere schild drie vogels voorstelt.

Beschrijving van het wapen in het perceel Brugstraat 3-4
Afbeelding: OudOmmen

De betekenis van dit wapen is nauw verbonden aan het bekende Ommer regentengeslacht Friesendorp. In 1654 woonde nl. „ter Nijerbrugge, marke Bestmen (schouwambt Ommen)” Jan Friesendorp, gekomen van Oldenzaal. Uit diens huwelijk met Geertjen Kalff werden drie zonen geboren: Jacob, Jan en Hendrik. Jacob werd burger van Zwolle (1663) en was de stamvader van de Zwolse tak van de Friesendorps. Jan vestigde zich te Deventer, waar hij de Deventer tak vormde, terwijl Hendrik in 1676 schepen en burgemeester van Ommen werd en dus de eerste van de Ommer Friesendorps werd. Zijn zoon Jan, geboren in 1683 was schoolmeester, koster, voorzanger, secretaris, gemeenteontvanger en burgemeester van Ommen en bezat hier een bierbrouwerij.

Hij was de bekende Friesendorp, die zo ontzettend veel voor de stad gedaan heeft. Een andere zoon, Gerrit, gedoopt in 1749 was koopman, importeur van wol, gemeensman, schepen en burgemeester van Ommen. Uit diens huwelijk met Berendina Stijgh werd o.a. geboren Egbert Friesendorp (1718), commies ter recherche der convooien en licenten, later koopman, importeur van wol,
schepen en burgemeester van Ommen (1748-1784). Hij was getrouwd met Anna Lucretia Walraven, dochter van Derk Walraven en Arnoldina Adriana Westenberg. Zij hebben gewoond in het bovenbedoelde huis aan de Brugstraat. Egbert Friesendorp is door vererving in het bezit van dat huis gekomen. Krachtens diens testament van 5 december 1760 erft zijn weduwe wederom van hem: „Het huis en cum annexe grond, door haar, weduwe, selfs bewoond en gebruikt wordende, in de Bruggenstrate”. Vroeger was het bij vele vooraanstaande families de gewoonte dat men hun wapen in de gevel van het door hen bewoonde huis liet aanbrengen. Ook dit echtpaar plaatste beider wapens, een z.g. alliantiewapen, op de topgevel.

Het wapen der Friesendorps was: In rood een verkort, zilveren, krukkenkruis. Helmteken: een zilveren vlucht. Dekkleden: zilver en rood. Dat van de Walravens: In zilver 3 zwarte raven. Helm teken: een vlucht. De Deventer tak (van Jan Friesendorp hiervoren genoemd) voerde een afwijkend wapen: in rood een verkort zilveren kruis. De wapens van alle andere Friesendorps vertoonden een krukkenkruis.

Nu is het merkwaardige, dat ook het wapen op de gevel in de Brugstraat, naast dat van de Walravens, een gewoon kruis vertoont. Lange tijd heeft men dat niet kunnen zien, want in de Franse tijd, toen men de leuze Vrijheid Gelijkheid en Broederschap aanhief, werden alle wapens afgehakt. In 1939 restaureerde bakker Stevens dit huis. Ook de wapens werden hersteld en daar bij de herstelling het „Armorial General” van Rietstap werd geraadpleegd, die de familie Friesendorp vermeldt als te Deventer gevestigd, komt de gedachte op, dat de restauratie niet juist is geweest. Hiermede doen wij echter tekort aan de oud-burgemeester Nering Bögel, door wiens zorg deze herstelling door de beeldhouwer Titus Leeser geheel belangeloos heeft plaats gevonden. De burgemeester heeft er zich persoonlijk van overtuigd, dat in deze gevel inderdaad geen krukkenkruis is aangebracht geweest.

Wonderlijk is dit echter ook weer niet, wanneer wij in aanmerking nemen, dat in die tijd in veel gevallen niet de nodige zorg aan het wapenbeeld werd besteed. En zo zal ook wel bij de opdracht tot het maken van het alliantie-wapen van het echtpaar Friesendorp-Walraven de nadruk op een kruis zijn gelegd en niet speciaal op een krukkenkruis. Verder vertoont het wapenbeeld twee ovale wapens, hetgeen feitelijk wil zeggen, dat wij hier te doen hebben met wapens van vrouwen. Het eerste wapen is echter van een man en had een schildvorm moeten hebben. De maker heeft hieraan niet de hand gehouden, misschien uit een oogpunt van symmetrie. Het wapenbeeld is gehouwen uit Bentheimer zandsteen en wordt geflankeerd door twee massale sierstukken.

Ommen, december 1964. G. Steen.

Bron: OudOmmen – uit het archief van Jan Lucas – Map03-157+158

Op vele souvenirs van Ommen staat in het stadswapen nog altijd de maagd afgebeeld, die met iedere hand een schild omklemt. Een zijde van haar kleed is enigszins omhoog getrokken, zodat een gedeelte van haar been zichtbaar is.

Velen zal het ongetwijfeld ontgaan zijn, dat deze dame sinds 1928 uit het officiële wapen verdwenen is. Wie was deze maagd en waarom werd haar beeltenis verwijderd? Het oorspronkelijke wapen dateert uit de 13e eeuw en is overgenomen van ’n bisschoppelijk zegel. Een afdruk hiervan is op het gemeentehuis. Het stelt voor de Heilige Birgida, een Ierse, niet te verwarren met de H. Birgitta, een Zweedse prinses. Birgida is tevens de patrones van de RK parochie te Ommen, al luidt haar naam daar Birgitta. Bij de her-oprichting dezer parochie in 1861 is waarschijnlijk de naam verkeerd overgenomen. In ieder geval wordt hier Birgida bedoeld, want de Ieren hebben veel bijgedragen tot de kerstening van Twente en Salland. Het arbeidsveld van Birgida, was Ommen. Zij moet ook grote aandacht hebben besteed aan de veestapel.

De heraldiek (wapenkunde) was in vroeger eeuwen hoog ontwikkeld, maar in de 18e en 19e eeuw komt de decadentie, zodat de beeltenis van Birgida op het wapen allesbehalve fraai te noemen is. In 1920 richtte de toenmalige burgemeester C.E.W. Nering Bögel zich tot de Hoge Raad van Adel, met het verzoek het wapen dermate te mogen veranderen, dat het meer aan de eisen des tijds zou beantwoorden. Genoemde raad keurde het wapen echter af. De afbeelding van Birgida achtte men in strijd met haar heiligheid en bovendien onverenigbaar met de wapenkunde. Zo verdween de maagd als wapendraagster. De twee schilden werden tot een gedeeld schild samengebracht. De linkerzijde stelt de Nederlandse leeuw voor en de rechterzijde de adelaar van Deventer. Desondanks houden vele Ommenaren nog aan het oude wapen vast, zij willen blijkbaar de stedemaagd niet missen.

Bron: Archief Jan Lucas – 3 september 1963 – Map13-123

Ommen aan de Vecht is met z’n oppervlakte van 18400 hectare de grootste gemeente van Overijssel en volgens de VVV-statistieken ’t drukst bezochte toeristencentrum van deze provincie.

Het is vooral het zogenaamde sociaal-toerisme, dat nog jaarlijks toeneemt en de gemeentelijke overheid, VVV en rijkspolitie voor problemen plaatst om deze toevoer in goede banen te leiden. Deze toeristische belangstelling is begrijpelijk, want Ommen is bijzonder rijk aan natuurschoon. Behalve bos en heide , vindt men romantische meerstjes en zandverstuivingen. Voor de lievhebber van watersport stroomt er De Vecht, die als een blauwachtig lint de gemeente in tweeen deelt.

Ommen kent tal van rustige plekjes en er staan in deze druk bezochte gemeente nog tal van molens, zoals deze aan de Julianastraat. Dit plaatje dateert van 1953, toen om het behoud van deze molen werd gestreden.

Stad heeft rijke geschiedenis
Tot aan 1921 waren er twee gemeenten te weten Stad- en Ambt-Ommen. Beide gemeenten hadden dezelfde burgemeester. Hoe oud Ommen precies is weet niemand. Volgens burgemeester mr. C.P. van Reeuwijk werd Ommen reeds in het jaar 1000 vermeld. In 1248 kreeg het stadsrechten. Het 700-jarig bestaan als stad werd in 1948 op grootse wijze gevierd. Ommen kan op een bijzondere rijke geschiedenis bogen waarover drie boekjes werden geschreven. Ommen werd driemaal door brand verwoest en was steeds weer het middelpunt van strijdtonelen. Hier verzamelden zich ook de legers die de befaamde slag bij Ane leverden. Napoleon de Derde bracht een bezoek aan Ommen en ook een leger kozakken moet hier geopereerd hebben. Volgens de overlevering namen deze de derde klok mee uit de kerktoren en wierpen haar in een kolk, Op verzoek van de Gemeenschap Oll’ Ommer heeft een bekende wichelroedeloper in 1957 ter plaatse een onderzoek ingesteld. Volgens hem moet op grote diepte inderdaad een klok zitten. Men is aan het graven gegaan, maar zonder resultaat. Wanneer er voldoende geld is, wil men nogmaals een poging wagen. In de oorlog namen de Duitsers de twee mooie klokken uit de toren van dé Ned. Herv. kerks wëg, Salvator en Maria, die na de bevrijding in Hamburg werden opgespoord en thans weer lustig beieren. Ommen heeft 13500 inwoners, waarvan 52 procent hervormd, 35 procent gereformeerd, 10 procent r.k. en 3 procent vrijzinnig en buiten-kerkelijk. Lees verder Bos, heide, meertjes en zandverstuivingen →