Ommen: een grote kleine club die met succes stormen weet te trotseren.

1948. Het eerste team v.v. Ommen: v.l.n.r. B. v.d. Boon; W. de Wit; J. Oostendorp; J. Makkinga; A. Hidding; G. Makkinga; J. Bouwman; W. Doosje; W. de Jonge; H. de Wit; en J. Alberts, geknield: H. v.d. Boon.
Zie voor meer foto’s het fotoalbum “OVC21”

We hebben het hier over de voetbalvereniging Ommen, eerder ook OVC genoemd. Het is 1959 als de voetbalcompetitie ziedend spannend is want de v.v. Ommen is in de race om de titel van Noord 4F.  De krant peilt de stemming voor de belangrijke wedstrijd tegen Vios.

Historie van Ommen weer wat rijker

“De voetbalvereniging Ommen goed voor ongeveer 120 leden beleeft spannende dagen. De club waarvan eens een bekende voetballeider zei: “De grote kleine club”, gaat als het een beetje meeloopt een gooi doen naar het derde klasserschap, dat de historie van Ommen weer wat rijker zou kunnen maken.

Trouwens er zijn meer gedenkwaardige feiten in Ommens geschiedenis geweest. Denken we eens terug aan het jaar 1936 toen op een snikhete dag in Balkbrug een beslissingsduel moest worden uitgevochten met het gelijk geëindigde USV uit Den Hulst. De Hulstenaren hadden zich terdege op deze titanen kamp voorbereid, maar Ommen won, zelfs met 5—0. Die zege betekende het kampioenschap van de eerste klasse in de afdeling en ook promotie naar de vierde klasse van de grote KNVB. Maar dat laatste ging niet door, want de accommodatie van het toenmalige speelterrein voldeed niet aan de eisen, terwijl de vereniging bovendien niet voldoende leden had. Geen promotie dus. Als voetballer bleef Jan Makkinga waar Ommen was: in de afdelings-eerste klasse. Dat was enigszins merkwaardig, want in Ommens eerste elftal stonden spelers opgesteld, die aardig wegwijs waren in het voetbal-ABC en die verscheidene malen in vertegenwoordigende elftallen van de Noord Centrale Voetbalbond uitkwamen. „Soms wel eens vijf of zes tegelijk”, vertelde ons secretaris de heer H. C. H. Lokin, die met voorzitter ir. A. van der Wal en verenigingsadministrateur de heer H. J. v. d. Beek, zo bereidwillig was het een en ander over zijn vereniging te vertellen.

Goede naam in de voetbalwereld

Ommen had en heeft een goede naam in de voetbalwereld en zonder twijfel kan het huidige bestuur, bestaande uit ir, A. v. d Wal, voorzitter J. Adams 2e voorzitter, H. C. H. Lokin, secretaris, J. v.d. Vegt penningmeester, H. Jalving 2e penningmeester en de commissarissen A. Wessel en H. J. v.d. Beek trots zijn, dat de vereniging zich sedert de oprichting, 19 april 1921, als neutrale club staande heeft weten te houden, ondanks het feit, dat een groot deel van de Ommer bevolking principiële bezwaren heeft tegen zondagsvoetbal en het sportleven gehandicapt is door gebrek aan werkgelegenheid in Ommen, waardoor vele jongeren op wat rijpere leeftijd, naar elders verhuizen. Niettemin is de geest in OVC zoals de vereniging oorspronkelijk heette, prima. Bewijzen daarvan zijn er genoeg.

Jan Makkinga

Gouden dagen waren er in het jaar 1941, toen het eerste wérkelijk de drempel van de vierde klasse overschreed. In de promotiecompetitie tegen Sportclub uit Zwolle werd royaal de finish gehaald: thuis een zege van 9-3 en uit een 2-3 overwinning.

Het elftal, dat dit glorieuze succes behaalde was als volgt samengesteld: doel: D. Leyen; achter: H. v.d. Boon en G. Roest; midden: P. van Sliedrecht, J. Bouman en A. v. d. Boon; voor: K. de Jong, Jan Makkinga W. Doosje, G. Makkinga en Hiddink. Een voortreffelijk cadeau voor aanvoerder Jan Makkinga, die zoveel voor Ommen heeft betekend. Hij speelde reeds als junior in het eerste en stond zelden op de absentenlijst.

De heer Lokin vertelde, dat Jan Makkinga zo tegen de 1000 wedstrijden in het eerste heeft gespeeld. Hij hield het in de actieve voetbalsport tot zijn 43e jaar vol. Een trouw clubman, die er een eer in stelde geregeld voor Ommen uit te komen, ook toen hij reeds geruime tijd elders aan het werk was. Natuurlijk heeft Ommen meer mannen gehad, die door hun grote activiteit opvielen.

Baron van Pallandt

Dat begon op april 1921 toen in de muziektent op de markt de oprichting tot stand kwam, dit dank zij enige voortvarende jongelui onder wie de huidige secretaris de heer H. C. H. Lokin. Zesentwintig leden meldden zich aan. Aanvankelijk stonden er vriendschappelijke wedstrijden op het programma bekend werden o.a. de paastoernooien maar in 1923 werd besloten toe te treden tot de toenmalige Noord Centrale Voetbalbond. Gespeeld werd eerst op een stukje land aan de Zeesserweg. Later stelde Ph. D. baron van Pallandt, die nu nog beschermheer van de vereniging is, gratis een terrein beschikbaar aan de Zwolseweg. Thans speelt Ommen in het Laar, een fraai gelegen terrein, dat het in huur kreeg van de padvinders en waarop eigen leden voor keurige kleedgelegenheid en afrasteringen zorgden.

Hoogtepunten in Ommens geschiedenis zijn dus de jaren 1936 en 1941 geweest. Echter ook in de overige jaren telde Ommen in de afdelingscompetities geducht mee. Met onderbreking van één seizoen (1948-49) heeft Ommen zich sedert 1941 steeds inde vierde klasse weten te handhaven.

Zevenklapper

We schreven reeds, dat de verstandhouding in de vereniging uitstekend is. En van een grapje houden de leden ook wel. Zo gebeurde het eens in een vriendschappelijke wedstrijd tegen Dalfsen, dat Ommen een groot overwicht had en doelman Bats Siero op zeker ogenblik de verveling ging verdrijven door onopgemerkt zevenklappers in zijn doel op te hangen. Toen Dalfsen eindelijk eens tot een tegenaanval kwam en zijn gevaarlijkste speler, middenvoor Davidson, een goede doelkans leek te krijgen, stak Siero snel de zevenklappers aan. Het oorverdovende lawaai, deed Davidson en met hem de andere spelers, zodanig schrikken, dat de Dalfser aanvalsleider vele meters naast het Ommer-doel knalde. De arbiter wist er geen raad mee en liet zonder over de reglementen na te denken, kalmweg een doeltrap nemen. Een ander vermakelijk geval was er eens in Heino, waarheen Ommen 1 reisde met een vrachtauto van Siero. Bij het terrein gekomen weigerden plotseling de remmen van de auto, die doodleuk het speelveld opreed, waar op dat ogenblik de wedstrijd Zwolsche Boys 3—Wijhe 2 aan de gang was.

De spelers lieten verschrikt de bal in de steek en zochten een goed heenkomen. De scheidsrechter was wel genoodzaakt de strijd te staken. Pas een kwartier later kon de vrachtauto, die voor een der doelen in de modder tot stilstand kwam, buiten de lijnen worden gereden.

Met de trein naar Vaassen

Slecht waren de verbindingen in de oorlogsjaren. Het gebeurde wel, dat de spelers reeds ’s ochtends om zeven uur op pad moesten om op tijd ergens te kunnen zijn. Het kwam eens voor dat om in Vaassen te komen er via Mariënberg en Deventer (inclusief allerlei overstapjes) gereisd moest worden. Dat het dan ’s avonds laat was, eer men weer in Ommen arriveerde, laat zich horen.

Elke vereniging kan u namen geven van mannen, die zich bijzonder verdienstelijk maken of hebben gemaakt. Bij Ommen is van de oprichters secretaris de heer Lokin nog altijd actief; heus, hij laat er zijn eten voor staan als het gaat om Ommens belangen te verdedigen! En nog wordt er met veel waardering gesproken over de grote werkijver van de reeds overleden oud-voorzitter de heer G. de Vries (oud-Zwollenaar), die in de jaren vóór de oorlog zoveel voor Ommen heeft betekend.

Grijze panter

En wat de spelers betreft is er dank verschuldigd o.a. aan de doelman uit de eerste jaren, een broer van de huidige secretaris H.J. Lokin, die meer dan 16 jaar onder de lat heeft gestaan en de bijnaam kreeg van de “grijze tijger”. Voorts dank aan de gebroeders Jan en Gerrit Makkinga, aan D. van Elburg, jarenlang eerste elftalspeler en bestuurslid, nu nog leider van de jeugdafdeling.

Financiële basis op peil met toto

Ommen heeft zelden een groot aantal leden gehad. In 1927 waren er slechts dertien, echter voldoende om steeds met een elftal te kunnen aantreden. Waar elders verenigingen na een kortstondige bloei ter ziele gingen bleef Ommen de stormen trotseren. En met succes, al is dat in een stad als Ommen niet altijd gemakkelijk geweest. Maar dankzij jaarlijkse evenementen, vaak in samenwerking met de muziekvereniging Crescendo, die ook wel een aantal dubbeltjes kon gebruiken, werd de financiële basis enigszins op peil gehouden. Nu is de toto, een afdeling die ressorteert onder de heer Van der Beek, een niet te missen bron van inkomsten. Op het ogenblik kan Ommen uit zijn 120 leden, drie seniorenelftallen en een juniorploeg rekruteren. Ir. A. v.d. Wal, die sedert enkele jaren voorzitter is, doch die functie binnenkort zal moeten neerleggen wegens vertrek naar elders, streeft ernaar in het volgende seizoen nog een juniorenelftal in de competitie te laten meedoen, omdat er op het ogenblik gegadigden genoeg zijn.

Eerste elftal

Aller ogen zijn in deze tijd gericht op het eerste elftal, dat er als volgt uitziet: doel: G. J. v.d. Vegte; achter: J. Oeben (de nieuwe aanvoerder) en G. Wessel; midden: H. Luttekes, H. Ekkelkamp en W. de Wit; voor: H. Hassink, H. Jalving, G. Ekkelkamp, A. Jalving en A. Hassink. Nog is het kampioenschap geen feit. Er zal werkelijk terdege voor gevochten moeten worden. Maar de kans is er, al kunnen de Ommer witblauw en ervan overtuigd zijn, dat EMMS op dezelfde wijze zijn belangen zal verdedigen. Trainer van de Ommer-ploeg is Albert v.d. Bend uit Zwolle, een deskundig man, wiens raadgevingen men weet te waarderen. „Een populaire figuur, die het met de jongens uitstekend kan vinden”, zei de heer Lokin.

Zondag in ’t Laar dus tegen Vios! Een wedstrijd die ongetwijfeld grote belangstelling zal trekken en waarvan de uitslag ons iets naders zal vertellen omtrent het aanstaande kampioenschap van de noordelijke vierde klasse F. Of Ommen geladen in het veld komt? Reken erop, dat Oeben en zijn mannen op hun tellen zullen passen!”, tot zover de krant van 4 april 1959.

Naschrift: Op 1 juli 2021 fuseerden OVC’21 en OZC tot FC Ommen.

Tekst: Harry Woertink – Foto: collectie OudOmmen.nl