Wolfskuil In de vijftiger jaren waren er zelfs drie openluchttheaters: op de Besthmenerberg, bij Huize Henan aan de Hammerweg en een van de VVV, eveneens aan de Hammerweg. De twee aan de Hammerweg waren van korte duur, en ook de in de zestiger jaren aangelegde openluchttheater in het Laar verdween. Alleen het openluchttheater op de Besthmenerberg bleef, thans bekend als bostheater. Een korte geschiedenis. Hier laten we het openluchttheater op Ada’s Hoeve dat nu als kampvuurkuil dient en ook de kuil van de Wolfskuil buiten beschouwing. De laatste werd in 1950 ter gelegenheid van het 40-jarig bestaan van de Nederlandse Padvinders Vereniging als openluchttheater gebruikt.
De dagen worden korter en de temperaturen dalen: het is weer tijd voor de gezelligste maand van het jaar.
2023. Kerstfestival Ommen.
Sfeervolle lichtjes December brengt een warme sfeer met zich mee, waarbij talloze dorpskernen en verenigingen hun jaarlijkse winter-events organiseren. Bezoekers kunnen zich opwarmen aan glühwein of warme chocolademelk, genieten van sfeervolle lichtjes en struinen langs kraampjes vol lokale lekkernijen en ambachtelijke producten. Reisblog http://www.reischeck.nl heeft uitgezocht welke kerstmarkten en winter-events er dit jaar plaatsvinden in de regio Ommen.
“Om langs de Vecht te wandelen naar Dalfsen moet men uit het Laar komend, een minuut of twintig langs de verharde weg in de richting van Vilsteren wandelen.”
1979. Stationsgebouw Vilsteren net voor de afbraak.
Bordjes We lezen met u mee uit het bondsblad De Kampioen van de ANWB zomer 1953: “Daar echter het verkeer langs deze weg niet druk is – de grote weg Zwolle – Ommen ligt ten noorden van de Vecht – en de smalle asfaltweg langs leuke punten voert (zoals de brug over de op helaas niet zo erg fraaie wijze gekanaliseerde Regge), hoeft dit stukje „harde weg” geen bezwaar te vormen. Een eindje voorbij de Reggebrug, waarnaast op het ogenblik een nieuwe en naar te hopen is, steviger brug gebouwd wordt, kan rechtsaf geslagen worden. Hier versieren, of liever ontsieren, een vrij groot aantal bordjes met „verboden terrein” de bomen en paadjes. Maar omdat langs deze paden en weggetjes wel overal rustieke banken, bestaande uit een doormidden gezaagde boomstam, blijken te staan, en behalve een nieuwsgierige koe op de „uiterwaarden” van de rivier niemand de eenzame wandelaar gadeslaat, wordt het niet geheel duidelijk waarom en voor wie deze terreinen nu eigenlijk verboden zijn. Ze behoren aan een familie N.V. en het is natuurlijk niet onmogelijk dat de bordjes er alleen maar staan om op niet-op-heterdaad-betrapte stropers toch de hand te kunnen leggen. Dit is o.a. de betekenis van de borden met „Verboden Toegang” op het landgoed Eerde, meer zuidelijk gelegen, waar tegen rustige wandelaars, zelfs als zij geen toegangskaart bezitten, niets wordt ondernomen.
“De verbinding Zwolle – Ommen wordt deze zomer voor het eerst niet meer onderhouden door het gezellige, maar wel erg vuile, langzame en oncomfortabele stoomtreintje, dat enige generaties lang de reislustigen van- en naar Zwolle heeft gebracht.”
De afwisseling van boscomplexen, weilanden, houtwallen, met daartussen telkens het water van de rivier de Vecht en haar vele afgedamde en tot rust gekomen bochten, verleent zo’n grote bekoring aan een wandeling van Ommen naar Dalfsen.
Toeristenlijn Bovenstaande schrijft het ANWB-weekblad ‘De Kampioen’ dat in de zomer van 1953 verscheen. Het bondsblad vervolgt verder: “De eerste reizigers op deze lijn zullen wel hoofdzakelijk boeren zijn geweest, later echter werd het meer en meer toeristenlijn. Weinig Nederlandse boemeltjes van zo’n beperkte allure hebben zó veel buitenlandse reizigers vervoerd. In de jaren voor de oorlog vormde Ommen immers een centrum zowel voor de padvindersbeweging als voor de Theosofische Vereniging. Uit beide kringen kwamen veel vreemdelingen naar Ommen. Na de oorlog kreeg het traject een nieuwe betekenis: ’s nachts dreunen er de eindeloos lange olie-treinen voorbij, die hun lading van de boorvelden achter Mariënberg halen. Maar door de jaren heen moest het treintje steeds meer toeristen vervoeren: de schoonheid van de Ommense bossen, heuvels en vennen werd in steeds groter kring bekend. Dit jaar, bij de ingang van de zomerdienstregeling, mochten de ietwat museale spoorwegwagons eindelijk op stal gaan en diesel-elektrische treinen van het nieuwste, blauw geschilderde type, deden hun intrede. De reis duurt nu ook aanmerkelijk korter, en omdat in Zwolle behoorlijke aansluiting met de grote treinen bestaat, kan men Ommen in drie uur van het westen uit bereiken.
Met een knipoog naar het verleden kan straks een historische wandeling door het centrum van Ommen gemaakt worden.
1970. Het oude kantongerecht/belastingkantoor aan de Markt met rechts de ronde muziektent.
Bijzondere plekken Wat de wandeling onderscheid van andere historische wandelingen is dat het specifiek gaat over “Verdwenen Erfgoed”. Het idee van de erfgoedwandeling is afkomstig van de Stichting OudOmmen.nl, Stichting Marketing Ommen en het CCO. Samen hebben zij deze bijzondere wandelroute ontwikkeld. De ongeveer 3 tot 5 kilometer lange route gaat langs 26 bijzondere plekken die weer tot leven gebracht gaan worden. Zo is er onder andere aandacht voor het oude kantongerecht, een oude Vechtarm en de stadsgevangenis. De naam van de wandeling “Verdwenen Erfgoed” is ook op elk informatiebord vermeld.
QR-code Op elk van deze locaties staat een informatiebord met oude foto’s, historische toelichting en een QR-code met extra achtergrondverhalen, zowel in tekst als audio. De borden zijn vormgegeven in de herkenbare huisstijl van Marketing Ommen en vertellen stuk voor stuk een verhaal over de stad van toen.
Zestien borden komen, met toestemming van de eigenaren, op particuliere grond te staan. Voor de overige tien borden, die op gemeentegrond worden geplaatst, heeft het college van B en W van de gemeente inmiddels rond licht gegeven. De realisatie van de route wordt mede mogelijk gemaakt door een bijdrage van 5.000 euro van het Cultuurfonds. Daarnaast stelt het college van B en W nog eens 4.000 euro beschikbaar om het project te ondersteunen.
Ommen kende vroeger veel bakkers die allemaal hun eigen vaste klanten hadden.
26 maart 1968. Drie avonden zat het Hervormd Centrum propvol met huisvrouwen.
De warme bakkers bakten elk dag vers brood en bezorgden dat ook nog eens aan huis. Gevolg was dat iedere bakker kriskras door Ommen jakkerde met auto of bakfiets op weg naar zijn vaste klanten en daardoor veel tijd op ging aan de bezorging.
Eigen wijk
Waarom niet elke bakker een eigen wijk, vroegen de bakkers zich in de zestiger jaren zich af. De bakkers werden het met elkaar eens maar zaten met de moeilijkheid hoe zouden de klanten er over denken.
Bij de boerderij aan de Witharenweg 17a in Witharen markeert hedendaagse kunst de markegrenzen van Stad-Ommen en Varsen met de naam Cruescule.
Rechts het kunstwerk de Cruescule met informatiepaneel.
Grensbepaling Dit kunstwerk – dat de grens tussen de vroegere Marke Stad-Ommen en de Marke Varsen markeert – werd in 2016 gemaakt (en geplaatst) door kunstenaar Thea Dijkema. Hiervoor gebruikte ze niet alleen klei maar ook materiaal afkomstig uit de omgeving. Het kunstwerk stelt de oude Marken en de kruisvormige grens voor. De Cruescule is geplaatst in een kuil en heeft de vorm van een kruis.
De huidige Hessel Mulertbrug over de Vecht in Ommen ligt er sinds 1970.
1936. De Vechtbrug. De betonnen brugleuningen zijn in de oorlog beschadigd en later vervangen voor ijzeren brugleuningen. Zie voor meer foto’s het album “Vechtbrug”.
Bouwkunst Kritiek of de Hessel Mulertbrug qua vormgeving wel of niet past in het landelijke karakter is niet bekend. De huidige brug werd aangelegd ter vervanging van de brug uit 1936, die ongeveer 50 meter in westelijke richting was gelegen.
“In een ledenvergadering van de winkeliersvereniging Ommen is besloten in het komende winterseizoen een cursus Engels voor de leden te organiseren”.
1905. Het Vrijthof met op de achtergrond de hervormde kerk. Het plein diende tevens als speelplaats van de openbare school aan de oostkant van het plein.
Service aan Engelse gasten bevorderen Bovenstaande tekst dat gaat over een cursus Engels viel te lezen in de Ommer krant begin zestiger jaren van de vorige eeuw. Het was opgevallen dat Ommen door steeds meer vakantievierende buitenlanders wordt bezocht. “Het aantal vreemdelingen, dat des zomers Ommen bezoekt wordt jaarlijks groter en vooral de Engelsen hebben een voorkeur voor onze gemeente. Meer kennis van de Engelse taal zal de service aan deze gasten bevorderen”, schrijft de krant.
OudOmmen.nl 