Vanmorgen – donderdag 11 december – is de langzaamverkeer tunnel bij de Slagenweg-Haarsweg in Ommen officieel geopend.
Tunnel Slagenweg geopend.
Drukke Slagenweg Met de tunnel is een verkeersveilige onderdoorgang bij de rotonde Slagenweg-Haarsweg gecreëerd. Wethouders Bert Boerman en Alice van den Nieuwboer verrichtten samen met schoolkinderen van Het Palet en De Kardoen de opening op de fiets.
Wolfskuil In de vijftiger jaren waren er zelfs drie openluchttheaters: op de Besthmenerberg, bij Huize Henan aan de Hammerweg en een van de VVV, eveneens aan de Hammerweg. De twee aan de Hammerweg waren van korte duur, en ook de in de zestiger jaren aangelegde openluchttheater in het Laar verdween. Alleen het openluchttheater op de Besthmenerberg bleef, thans bekend als bostheater. Een korte geschiedenis. Hier laten we het openluchttheater op Ada’s Hoeve dat nu als kampvuurkuil dient en ook de kuil van de Wolfskuil buiten beschouwing. De laatste werd in 1950 ter gelegenheid van het 40-jarig bestaan van de Nederlandse Padvinders Vereniging als openluchttheater gebruikt.
Ommen maakt zich op voor een extra sfeervolle editie van het Winterfestival.
Kerstmuziek op Winterfestival in Ommen.
Meer kraampjes Op zaterdag 13 december verandert het centrum van Ommen opnieuw in een winterse belevenis vol lichtjes, muziek, ambacht en warme gezelligheid. Dit jaar pakt het Winterfestival extra uit: de kerstmarkt wordt groter dan ooit. Voor het eerst deden de organisatoren een open oproep aan lokale makers om zich aan te melden voor een plekje op de markt. De respons was overweldigend. Meer dan veertig lokale creatievelingen meldden zich aan voor een hele of halve kraam. Het resultaat: méér kraampjes, méér creativiteit en méér lokaal vakmanschap dan eerdere jaren. Hoe leuk en lokaal wil je het hebben? “Dit is natuurlijk geweldig. Het Winterfestival organiseren we mét en vóór Ommen. De enorme hoeveelheid aanmeldingen laat zien hoeveel talent, passie en ondernemingszin er in onze gemeente leeft. Fantastisch om dat dit jaar allemaal samen te brengen,” vertellen Leo Hoksbergen van Stichting Ondernemersfonds Centrum Ommen en Melanie van Riel van Stichting Marketing Ommen.
Wervende teksten op PTT-post, zoals brieven en (ansicht)kaarten, die vroeger vanuit Ommen werden verstuurd.
Markt met rechts het Kantongerecht en links de Crescendo muziektent.
Ommen de plek bij uitstek De 2 cent postzegel op een ansichtkaart werd op 9 augustus 1926 door de post gestempeld met de tekst “Ommen ook uw woonplaats”, “Prachtig natuurschoon” en “Lage belasting”.
De dagen worden korter en de temperaturen dalen: het is weer tijd voor de gezelligste maand van het jaar.
2023. Kerstfestival Ommen.
Sfeervolle lichtjes December brengt een warme sfeer met zich mee, waarbij talloze dorpskernen en verenigingen hun jaarlijkse winter-events organiseren. Bezoekers kunnen zich opwarmen aan glühwein of warme chocolademelk, genieten van sfeervolle lichtjes en struinen langs kraampjes vol lokale lekkernijen en ambachtelijke producten. Reisblog http://www.reischeck.nl heeft uitgezocht welke kerstmarkten en winter-events er dit jaar plaatsvinden in de regio Ommen.
“Om langs de Vecht te wandelen naar Dalfsen moet men uit het Laar komend, een minuut of twintig langs de verharde weg in de richting van Vilsteren wandelen.”
1979. Stationsgebouw Vilsteren net voor de afbraak.
Bordjes We lezen met u mee uit het bondsblad De Kampioen van de ANWB zomer 1953: “Daar echter het verkeer langs deze weg niet druk is – de grote weg Zwolle – Ommen ligt ten noorden van de Vecht – en de smalle asfaltweg langs leuke punten voert (zoals de brug over de op helaas niet zo erg fraaie wijze gekanaliseerde Regge), hoeft dit stukje „harde weg” geen bezwaar te vormen. Een eindje voorbij de Reggebrug, waarnaast op het ogenblik een nieuwe en naar te hopen is, steviger brug gebouwd wordt, kan rechtsaf geslagen worden. Hier versieren, of liever ontsieren, een vrij groot aantal bordjes met „verboden terrein” de bomen en paadjes. Maar omdat langs deze paden en weggetjes wel overal rustieke banken, bestaande uit een doormidden gezaagde boomstam, blijken te staan, en behalve een nieuwsgierige koe op de „uiterwaarden” van de rivier niemand de eenzame wandelaar gadeslaat, wordt het niet geheel duidelijk waarom en voor wie deze terreinen nu eigenlijk verboden zijn. Ze behoren aan een familie N.V. en het is natuurlijk niet onmogelijk dat de bordjes er alleen maar staan om op niet-op-heterdaad-betrapte stropers toch de hand te kunnen leggen. Dit is o.a. de betekenis van de borden met „Verboden Toegang” op het landgoed Eerde, meer zuidelijk gelegen, waar tegen rustige wandelaars, zelfs als zij geen toegangskaart bezitten, niets wordt ondernomen.
“De verbinding Zwolle – Ommen wordt deze zomer voor het eerst niet meer onderhouden door het gezellige, maar wel erg vuile, langzame en oncomfortabele stoomtreintje, dat enige generaties lang de reislustigen van- en naar Zwolle heeft gebracht.”
De afwisseling van boscomplexen, weilanden, houtwallen, met daartussen telkens het water van de rivier de Vecht en haar vele afgedamde en tot rust gekomen bochten, verleent zo’n grote bekoring aan een wandeling van Ommen naar Dalfsen.
Toeristenlijn Bovenstaande schrijft het ANWB-weekblad ‘De Kampioen’ dat in de zomer van 1953 verscheen. Het bondsblad vervolgt verder: “De eerste reizigers op deze lijn zullen wel hoofdzakelijk boeren zijn geweest, later echter werd het meer en meer toeristenlijn. Weinig Nederlandse boemeltjes van zo’n beperkte allure hebben zó veel buitenlandse reizigers vervoerd. In de jaren voor de oorlog vormde Ommen immers een centrum zowel voor de padvindersbeweging als voor de Theosofische Vereniging. Uit beide kringen kwamen veel vreemdelingen naar Ommen. Na de oorlog kreeg het traject een nieuwe betekenis: ’s nachts dreunen er de eindeloos lange olie-treinen voorbij, die hun lading van de boorvelden achter Mariënberg halen. Maar door de jaren heen moest het treintje steeds meer toeristen vervoeren: de schoonheid van de Ommense bossen, heuvels en vennen werd in steeds groter kring bekend. Dit jaar, bij de ingang van de zomerdienstregeling, mochten de ietwat museale spoorwegwagons eindelijk op stal gaan en diesel-elektrische treinen van het nieuwste, blauw geschilderde type, deden hun intrede. De reis duurt nu ook aanmerkelijk korter, en omdat in Zwolle behoorlijke aansluiting met de grote treinen bestaat, kan men Ommen in drie uur van het westen uit bereiken.
Met een knipoog naar het verleden kan straks een historische wandeling door het centrum van Ommen gemaakt worden.
1970. Het oude kantongerecht/belastingkantoor aan de Markt met rechts de ronde muziektent.
Bijzondere plekken Wat de wandeling onderscheid van andere historische wandelingen is dat het specifiek gaat over “Verdwenen Erfgoed”. Het idee van de erfgoedwandeling is afkomstig van de Stichting OudOmmen.nl, Stichting Marketing Ommen en het CCO. Samen hebben zij deze bijzondere wandelroute ontwikkeld. De ongeveer 3 tot 5 kilometer lange route gaat langs 26 bijzondere plekken die weer tot leven gebracht gaan worden. Zo is er onder andere aandacht voor het oude kantongerecht, een oude Vechtarm en de stadsgevangenis. De naam van de wandeling “Verdwenen Erfgoed” is ook op elk informatiebord vermeld.
QR-code Op elk van deze locaties staat een informatiebord met oude foto’s, historische toelichting en een QR-code met extra achtergrondverhalen, zowel in tekst als audio. De borden zijn vormgegeven in de herkenbare huisstijl van Marketing Ommen en vertellen stuk voor stuk een verhaal over de stad van toen.
Zestien borden komen, met toestemming van de eigenaren, op particuliere grond te staan. Voor de overige tien borden, die op gemeentegrond worden geplaatst, heeft het college van B en W van de gemeente inmiddels rond licht gegeven. De realisatie van de route wordt mede mogelijk gemaakt door een bijdrage van 5.000 euro van het Cultuurfonds. Daarnaast stelt het college van B en W nog eens 4.000 euro beschikbaar om het project te ondersteunen.
Ommen kende vroeger veel bakkers die allemaal hun eigen vaste klanten hadden.
26 maart 1968. Drie avonden zat het Hervormd Centrum propvol met huisvrouwen.
De warme bakkers bakten elk dag vers brood en bezorgden dat ook nog eens aan huis. Gevolg was dat iedere bakker kriskras door Ommen jakkerde met auto of bakfiets op weg naar zijn vaste klanten en daardoor veel tijd op ging aan de bezorging.
Eigen wijk
Waarom niet elke bakker een eigen wijk, vroegen de bakkers zich in de zestiger jaren zich af. De bakkers werden het met elkaar eens maar zaten met de moeilijkheid hoe zouden de klanten er over denken.