Met een lezing en bloemlegging werd zaterdag de Slag bij Ane (1227) herdacht.

Moment van de bloemlegging door Jeanet Regeling, dochter van één van de oprichters van de vereniging Herdenking Slag bij Ane.

Meer dan Drentse boerenopstand
De lezing van de jaarlijkse herdenking van de Slag bij Ane werd gehouden in het Gramsberger museum door militair-historicus Ronald de Graaf. Daarna volgde een bloemlegging bij het steentjesmonument in Ane door Jeanet Regeling. Ook werd hier een gedicht over de veldslag voorgelezen.
De belangstelling voor de herdenking was enorm. Met zo´n 70 belangstellenden puilde het museum uit. Volgens militair-historicus De Graaf was de veldslag tussen het leger van bisschop Otto van der Lippe of Otto II van Utrecht en een legertje Drentse boeren op 28 juli 1227 veel meer dan een Drentse boerenopstand. De Slag bij Ane was ook een gevecht tegen de Van der Lippe’s (1218-1234) die met vriendjespolitiek elkaar in het zadel hielpen. De bisschop was heerser over Overijssel, Drenthe en Groningen. De bisschoppen waren destijds gewone vorsten met allerlei kerkelijke taken erbij.

Belastingdruk
De opgevoerde belastingdruk in het voordeel van de bisschop was voornaamste oorzaak van de onvrede van het volk en leidde tot de Slag bij Ane. De bisschop wilde elke vorm van kritiek van zijn onderdanen de kop indrukken. Dankzij een groot netwerk van Van der Lippes werd het bisschoppelijke leger aangevuld met gevechtsstrijders uit onder andere Holland, Nedersticht, Oversticht en die van Berend van Horstmar. Kortom, een heel legermacht schaarde zich rondom de bisschop.

Het gecombineerde leger verzamelde zich op 8 en 9 juli in Deventer en op 22 juli kwamen het gecombineerde leger bijeen in Ommen. Vandaaruit voer de legermacht over de Vecht richting Gramsbergen om vervolgens in Ane een tentenkamp op te richten.  De bedoeling was om van hieruit over land Coevorden te belegeren. Echter, wat de bisschop niet wist, was dat Rudolf van Coevorden met een grote groep boeren intussen stelling had betrokken rondom het moerasgebied van Ane. Het bisschoppelijke leger werd in Ane in de val gelokt. De paarden met daarop de ridders getooid in zware harnassen zakten één voor één weg in de smurrie van het moeras. En zo waren ze een gemakkelijke prooi voor de boeren, in de veldslag die de geschiedenisboeken in ging als de ‘Slag bij Ane’.

Gedicht in de landstaale over ’n slag bi’j Oane van de hand van Dieks Makkinga veur e’lezen bij ’t monument’op 16 augustus 2025:

Slag bi’j Oane
In  gedacht’n zie’k ze komm’n, dichte dromm’n   
Edel’n op vurege peerd’n.  
Staal’n harnass’n schittert in de marg’n zönnestroal’n, den zich spiegelt in d’ontblote zweerd’n. 
Ok de bisschop komt van veert’n,   
asof in Oane gold en ere is te haal’n.    
Zo ried’ de “heersers” in op Rudolf den met ’t gewone volk de stried anveerd. 
Hier gien harnass’n en vurege  ross’n, een  zeise, ’n grepe en knuppel in plaatse van ’t  flikkerend  zweerd.

Maar iedere strieder bi’j Rudolf’s bende hef zich met het waap’n “Recht”  ‘e tooid.  
En man en vrouwe bint ‘e komm’n, grote end’n, ömme zich vri’j  – of dood te vecht’n, now of  nooit!
De  mommeriete bint hulpe en getuuge, dat ’t volk van d’ heersers hef ‘e wönn’n.   
En oons olde Sallandsche bodem hölp mee, oen hier de vri’jheidsstried begönn’n
En now, al meer dan völle eeuw’n: daankbaarheid !
Oons veurgeslacht vöcht doar as leeuwen.   

Tekst en foto’s: Harry Woertink