“Het Vechtwater stijgt!”

1946. De Vecht in Ommen met hoog water. Achter is molen Den Oord te zien en op de voorgrond de brug over de Vecht

Een verhaal van vroeger over de Vecht die toen vaak buiten de oevers trad.

Houten dammen

“De menschen, die aan de oevers van deze kleine, maar wilde rivier wonen, weten wat dat beteekent. Zij zijn door vele overstroomingservaringen wijs geworden en ze nemen hun maatregelen, tegen den tijd, dat ijs en sneeuw, ver over de grenzen gaan smelten. Dan worden stallen ontruimd en voor de deeldeuren van de oude Saksische boerderijen in de buurt van Gramsbergen en Ommen, Dalfsen en de heerlijkheid Rechteren verrijzen houten dammen, die het water moeten keeren.

Brug bij Ommen

Want het water komt. Met dreunend geweld perst het zich een weg onder de nieuwe betonnen brug bij Ommen.

Het borrelt en bruist langs de dukdalven, het sleept sterke boomen die op den hoogen oever bij Junne en Beerze staan in zijn vaart mee en het bestormt de oude Vechtbrug bij Dalfsen, die haar laatsten strijd strijdt, want ze zal door een nieuwe worden vervangen. Het water van vele kleine beekjes, links en rechts van de hoofdrivier, komt daar nog bij en dan natuurlijk het water van de Regge, die zich, ter hoogte van Giethmen, dwars door de bosschen van den graaf van Rechteren een weg naar de Vecht baant.

Twee meter acht en dertig is het water hoog, zegt de peilschaal te Dalfsen, 3.98 geeft die in Giethmen aan voor het Reggewater en nog geen 10 km van Dalfsen staat de peilschaal van Ommen, met een waterstand van vier meter veertig. Dat is 2 meter val tot Dalfsen over dien kleinen afstand. Het water holt naar beneden, zeggen de menschen hier.

Met vaart

Ze hebben gelijk, het gaat met vaart. De Vecht zelf kan dezen waterovervloed onmogelijk verwerken. Sinds 1926, toen de dijken doorbraken en het water naar alle zijden over de landen stroomde is vooral de benedenloop van de Vecht, die grillig en bochtig verliep, eenigszins genormaliseerd en de heele wilde rivier staat op de nominatie om getemd te worden. Die werken aan den benedenloop hebben echter niet kunnen verhinderen, dat het water nog de velden en de landwegen overstroomt. Allen de hooge, door berken omboomde akkers, liggen droog. Maar de torens van Dalfsen en Ommen en de sterke hoofdtoren van Rechteren’s burcht spiegelen zich thans in den wijden vloed, waarin de boomen en de boerderijen geïsoleerd en eenzaam staan”.

Beerze 1888

Nog een verhaal van vroeger, uit de krant van 1888, over het hoge water van de Vecht: “Te Beerze nabij Ommen zou een huisgezin bijna van honger zijn omgekomen. De woning van dit gezin ligt aan de Vecht en is geheel door water ingesloten; een oude boot die men voor de overtocht gebruikte. was gezonken, zoodat het gezin als op een eiland zat en van alle verkeer was verstoken. De buren, die geen der huisgenooten in den laatsten tijd gezien hadden, vermoedden den toestand en juist bij tijds werd een boot met levensmiddelen gezonden.”

Tekst: Harry Woertink – Foto: collectie OudOmmen.nl